هر چیز را پایانی است .برخی چیزها آغاز نشده بپایان می رسد .برخی چیز ها نصیب کسانی می شود که جنبه نگهداری از آن را ندارند قدر وقیمتش را نمی دانند برخی چیز های عالی فدایی چیز های کم ارزش می شوند .مثال عمر انسان که برایش اهمیت وارزشی قایل نیست آن را بباد فنا می دهد .چه میلیاردها انسانی که قربانی بی تدبیری ندانم کاری های خود شده انداینان گاهی کارنامه های سیاهی از خود بجای گذاشته اند این مقدمه مطلبی است یا سوالی؟ملت ایران شایستگی داشتن چه چیزهایی را دارد .آیا وعده های سر خرمن وقول های بی پشتوانه شایسته اوست .جایگاه علمی اقتصادی فرهنگی سیاسی او در جهان کجاست؟

                                                          مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی